Rondom Our: het mooiste dorp via de mooiste Ardennenroutes

18.5 km – 315 hm

Deze luswandeling start in Our, één van de mooiste dorpjes van Wallonië. Vanuit Our volgt de route eerst gedurende een zestal kilometer de Transardennaise om nadien vanuit Naomé terug te keren via de GR 14, le Sentier de l’Ardenne.

De wandeling start aan de pittoreske St-Laurentiusskerk. Je loopt langs de kerk en wandelt de “Rue de Roses” in. Na enkele meters sla je rechts af en loop je het bos in. Aan je rechterhand stroomt de Our, een zijriviertje van de Lesse. Plots sta je oog in oog met enkele kabouters die verspreid staan over een rotsformatie op je rechterkant. Vind jij ze allemaal?

Een beetje verderop, aan een splitsing, ga je naar rechts. Vervolgens rechts afslaan en wanneer je het bos uitwandelt zie je rechts Beth liggen. De Transardennaise volgt hier de nu de rijweg naar Opont. Het is niet heel druk, maar het is toch raadzaam voorzichtig te zijn. Eens je Opont doorgewandeld bent, sla je rechts af de velden in. Het ruikt hier heerlijk naar dennen. Aan een vervallen chalet steek je een beekje over en loop je het bos is. Je volgt het pad en aan splitsing sla je rechts af. Vrij snel kom je terug aan een splitsing waar je opnieuw rechts aanhoudt. De weg loopt hier licht stijgend tussen de open velden. Aan het einde van dit pad, gaat de wandeling naar links. Je daalt nu via een asfaltweg af en ziet Naomé voor je liggen. Aan de vijver van Douaire sla je rechtsaf. Licht klimmend passer je langs een Christusbeeld. Deze dreef loopt verderop langs de bosrand en langs een weide. Wanneer je aan de grote weg naar Opont komt, sla je links af en meteen weer rechts tussen de velden. Je volgt hier nu de GR 14 die aan het sparrenbos rechts afslaat. In het bos blijf je de weg volgen tot je terug op een geasfalteerde weg komt. Hier sla je rechts af. Vervolgens blijf je altijd rechtdoor lopen, zijwegen negeer je. De asfaltweg verandert weer in bosweg. Bij de kruising met de weg Graide-Our, aan het “Croix des fées” (405 m), ga je gewoon rechtdoor over een weg met steenslag. Je wandelt nu geruime tijd verder in het bos. Wanneer je terug op een asfaltweg komt, sla je rechts af. De weg gaat hier even omhoog. Vrij snel sla je 2 maal links af terug het bos in. Nadat je een avontuurlijk brugje bent overgestoken, loopt de weg even omhoog om vervolgens rechts af te slaan. Bij een T-splitsing sla je opnieuw rechtsaf en steek je terug een brugje over. De weg daalt nu verder af terug naar het startpunt van de wandeling in Our.

Our

Het dorpje Our, opgenomen in het netwerk van de “Mooiste dorpen van Wallonië”, nestelt zich in de vallei van de Our, zachtjes geërodeerd in de loop van de tijd. Het dorpje met zijn typische Ardense woningen, lijkt verstopt te zijn in de vallei, omringd door bossen en weelderige natuur. Je bereikt het dorp door via 2 fraaie natuursteenbruggen met drie bogen en een reling in de vorm van een halve maan de rivier de Our over te steken. Het dorp doet soms denken aan een versterkte burcht: omringd door de rivier, met het opvallende Sint-Laurentiuskerkje dat erbovenuit torent. Dit kerkje is sinds 1983 geklasseerd als monument.

In het dorpje vind je ook enkele kwalitatieve restaurants die Our ook als gastronomische halte de moeite waard maken.

Sint-Laurentiuskerk

Our mag dan al Ardense charme uitstralen, de kleine kerk met aanpalend kerkhof, die op een natuurstenen platform boven het dorp uitsteekt, is echt wel bijzonder. Ze is bereikbaar via een kleine stenen trap. Het is het meest opmerkelijke gebouw van het dorp, Dit bescheiden kerk is bijzonder charmant en werd dan ook al door vele artiesten geschilderd.

Het gebouw kent een eeuwenlange geschiedenis. Een eerste kapel zou zijn opgericht in 1500, door de heer de Boulin. De huidige kerk werd gebouwd vanaf 1680. De gegraveerde datum is nog altijd zichtbaar op het binnenportaal. De bouw liep door tot het begin van de 18de eeuw. In 1819 ging de kerk in vlammen op, maar ze werd het jaar daarop al herbouwd.

De Kerk is tot de dag van vandaag een bedevaartsoord. Mensen komen er met name met hun kinderen om aan de patroonheilige van het dorp bescherming te vragen tegen wat men in de Ardennen kent als “de klokjes van Sint-Laurentius”, of huiduitslag of blaren door verbranding.

Maar Sint-Laurentius, die in 258 stierf als martelaar op een rooster in Rome, is niet enkel de genezer van brandwonden; het is ook de patroonheilige van koks en banketbakkers. Dat verklaart misschien de aanwezigheid in dit piepkleine dorp van meerdere uitstekende restaurants, waaronder zelfs eentje met een sterren: La Table de Maxim.