Les grands feux

Les grands feux of de grote vreugdevuren maken deel uit van de plattelandsfolkore van de Ardennen. 

In Gedinne en de omliggende dorpen worden deze vuren ontstoken op het einde van de winter om de komst van de lente te vieren.

Vroeger was dit gebruik bedoeld om de vruchtbaarheid van de velden te waarborgen en branden te voorkomen. Op het hoogste punt van de regio werd een zo groot mogelijke brandstapel opgericht om van ver te kunnen worden gezien. Het bestond uit takkenbossen, balen stro, enz. Bij duisternis werd het vuur ontstoken volgens een traditioneel ceremonieel en de eer was voorbehouden voor het laatst getrouwde stel, of voor de nieuwste inwoners, de verantwoordelijke van de jeugdbeweging, de burgemeester of een andere persoonlijkheid uit het dorp. Sintels en as werden geveild en gekocht door boeren om over de velden te worden verspreid om goede oogsten op te leveren en ze weg te houden van ratten en muizen. Verder geloofde men ook dat wie erin slaagde over het uitdovende vuur te springen een jaar lang verlost zou zijn van buikpijn. De vreugdevuren worden ook gelinkt aan een christelijke traditie: de vuren aan het begin van de vastentijd zouden een herinnering zijn aan de vuren die werden aangestoken om Jezus te vinden die verloren was in de tempel.

Nu wordt met de vuren vooral het einde van de winter en de donkere avonden gevierd. Met een hapje en drankje erbij, bereikt het feest zijn hoogtepunt wanneer de pop bovenop de stapel – die “Monsieur Hiver” symboliseert – vuur vat.

De data van deze vreugdevuren in Willerzie en omgeving vind je hier: link