Langs berg en kapel
13 km – 152 hm
Knooppunten: 64-60-61-40-55-27-54-58-57-56
Op Routen.be vonden wij deze mooie knooppuntenwandeling die zijn naam niet gestolen heeft. De wandeling loopt langs een aantal befaamde hellingen uit de Ronde van Vlaanderen en langs fraai religieus erfgoed.
We starten deze wandeling aan de bedevaarstkapel van Kerselare waar er ruimschoots parking is. We komen op de route door de N8 over te steken en vervolgens het smalle paadje naast restaurant Les Gitanes in te lopen. Vanaf nu kunnen we de bordjes van de knooppunten volgen.
De route verloopt grotendeels via verharde wegen: langs rustige baantjes tussen de velden met prachtige panoramische verzichten, langs beboste heuvels, kasseiwegen of langs pittoreske kerkwegels omzoomd met oude bomen en struiken.
Onderweg passeren we de schilderachtige dorpjes Volkegem, Edelare en Mater en de legendarische hellingen: Ladeuze, Volkegemberg en Wolvenberg.
Besluit: een mooie wandeling waar de rijke geschiedenis en prachtige natuur van de Vlaamse Ardennen samenkomen.
Stop zeker af en toe om van het uitzicht te genieten of misschien even te gaan zitten op een rustig plekje langs de weg.
Kapel van Kerselare
De kapel van Kerselare, op de hoogste top van Oudenaarde, de Edelareberg, is als sinds de 15e eeuw een druk bezochte Mariale bedevaartplaats.
Na een brand in 1961 werd de 16de-eeuwse kapel, gebouwd door de heren van Pamele, vervangen door een nieuwe, betonnen kapel naar ontwerp van architect Juliaan Lampens. De huidige kapel bewaart nog steeds het beeldje van Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare, aan wie talrijke mirakels worden toegeschreven.
Volgens de legende zou in 1452 een houten beeldje van de “Zoete Lieve Vrouw”, dat toebehoorde aan de pastoor van Volkegem, in een kerselaar boven de Edelareberg worden gehangen. Velen komen er bidden en weten zich verhoord. AI in 1455 komt er dan ook een eerste houten kapelletje dat vier jaar later afbrandt. Het beeldje wordt gered. Op 3 mei 1460 wordt er een nieuwe kapel gewijd door Godfried, bisschop van Dagnum in Illurië, en komen van heinde en verre bedevaarders, ook Bourgondische, Oostenrijkse en Habsburgse vorsten.
In 1570 wordt naast de bestaande kapel een grotere kapel gebouwd, en gedurende de volgende eeuwen met oorlogen, revoluties, bezettingen en momenten van vrede, groeiden de bedevaarten.
Er worden talrijke mirakels genoteerd. In 1892 wordt Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare in een grootse plechtigheid gekroond. Op 21 februari 1961 gaat de kapel uit 1570 echter volledig in de vlammen op. De brand betekent gelukkig niet het einde. Binnen de vijf jaar was er een nieuwe grotere moderne kapel, in beton.
Rondom de kerk vind je de “kleine ommegang”, deze voert de bedevaarders door het domein rond de kapel. Zeven bas-reliëfs in kunstrotsen stellen de zeven weeën van de H. Maagd voor van “Onze-Lieve-Vrouw van VII Weeën” in rotstaferelen.
Op de “lange ommegang rond Kerselare” die langs rustige wandelwegen met eindeloze vergezichten over de Vlaamse Ardennen loopt, staan 15 arduinen kapelletjes. Elk kapelletje stelt een van de blijde, droeve of glorievolle mysteries van de rozenkrans voor. De Lange Ommegang bedraagt ongeveer 3 km. Op de wandeling langs berg en kapel, kom je een aantal van deze arduinen kapelletjes tegen.
Sinds 1953 komen er ook elk jaar een paar duizend auto’s, vrachtwagens en moto’s op Hemelvaartsdag naar Kerselare voor de autowijding. Deze heeft plaats om 10.00 u. én om 15.00 u., iedere keer voorafgegaan door een Eucharistieviering in de kapel.
St. Martinuskerk van Edelare
Uit schriftvermeldingen blijkt dat er hier reeds tussen 1110 en 1148 een kerk(je) stond.
De huidige kerk stamt gedeeltelijk af van een kapel uit de 13de eeuw die in blauwe hardsteen opgetrokken was. Rond 1400 heeft men die kapel omgebouwd tot een kerk door het verlengen van het schip en er een toren en een koor aan toe te voegen. Nog later kwamen daar twee zijbeuken bij. Zo verkreeg men de typische vorm van het Latijns kruis.
Gedurende de godsdienstoorlogen kreeg de kerk van Edelare heel wat verwoestingen te verwerken. In het jaar 1873 deed de kerk dan ook geen dienst meer omdat ze zich in een te erbarmelijke toestand bevond om er een eucharistieviering in te laten doorgaan. De parochie Edelare werd dan ook verenigd met de parochie Volkegem tot 11 juni 1876. Dan werd E.H. Carolus Verheyden aangesteld als nieuwe pastoor. Zijn grootste verdienste was het terug in ere herstellen van de kerk. Het hele familiefortuin van E.H. Verheyden was nodig om dit (schijnbaar) onmogelijke werk te verrichten.
Op 12 juni 1876 begon hij het herstel van de kerk en op 24 juni 1876 werd de eerste steen van de pastorij gelegd. Ondertussen diende de kapel van Kerselare als kerk en verbleef de pastoor ook daar.
Bijna honderd jaar later, op 15 mei 1973, kreeg de kerk een zware klap te verduren: ze doorstond een zware brand. Tegelijk werd bewezen dat de parochie tot veel in staat was: in minder dan geen tijd herrees de kerk in al haar eenvoud en schoonheid. De kerk domineert tot op heden het prachtige landschap in de omgeving van de Edelare.
Sinds kort is de kerk ontwijd en heeft ze een nieuwe bestemming gekregen als ontmoetingscentrum voor de deelgemeente van Oudenaarde.
St. Amelbergakapel van Mater
De Sint-Amelbergakapel werd in de 19de eeuw gebouwd op de bidplaats die Sint-Amelberga tijdens haar verblijf te Mater rond 714 zou hebben opgericht.
Volgens de overlevering vluchtte Amelberga in de vroege 8ste eeuw naar Mater om te ontsnappen aan een huwelijk met Karel Martel. Zij schiep er op miraculeuze wijze de naar haar vernoemde bronnen door met een zeef water te scheppen uit de waterput van een plaatselijke gierige boer en het vervolgens op een akker te laten wegdruppelen.
De Heilige Amelberga wordt afgebeeld met een palmtak in de hand: het teken van martelaarschap als gevolg van de verwondingen opgelopen bij de ontvoeringspoging door Karel Martel.
Dit kerkje werd verscheidene malen verwoest door de Noormannen. In 1915 werd de kapel aangekocht door de parochie en heropgebouwd in de trant van de 8ste eeuw.
Elk jaar op 10 juli vindt de Amelberga-paardenprocessie plaats, een ommegang waarbij een dansende nar, trommelaar, fijfelaar (fluitist) en Sint-Amelbergaruiters door het dorp trekken om een goede oogst af te smeken.
Klik op de afbeelding om het gpx-bestand te openen.